Zet je schaduw in het licht

De afgelopen jaren was voor mij een belangrijke vraag waarom ik zo snel koos voor de positieve kant. En soms te snel over de vervelende dingen heen stapte. Of om de hete brij heen danste, in plaats van er recht doorheen. Is het weglachen, ontkenning of angst voor het onbekende? Of allemaal tegelijk?
Afgelopen week zag ik opeens het beeld van iemand die heel dichtbij het licht stond. Hij werd niet alleen verblind, zijn schaduw was ook heel groot. Door wat meer afstand te nemen van het licht en meer naar het midden te gaan, werd de schaduw steeds korter.
Het afgelopen jaar heb ik op verschillende momenten bewust naar mijn eigen schaduw gekeken. “Run to the roar”. Mijn angsten, mijn onzekerheden en belemmerende overtuigingen. Mijn zogenaamde beren op de weg. Door ze (vaak onbewust) te ontkennen en weg te stoppen kregen ze meer ruimte en meer kracht. Een duik in het onderbewuste leverde mij veel inzichten op en wierpen een ander licht op mijn leven. Met als gevolg dat ik dingen los heb kunnen laten. Inmiddels kies ik nog steeds voor de positieve kant. En ben ik me er bewust van dat het gaat om balans: het opzoeken van de kern. Me niet laten verblinden door het licht en me verbinden met alles wat er is. Zoveel mogelijk zonder oordeel en vanuit verwondering. Ik hoop jou te kunnen begeleiden om dit ook te ervaren.